ไม่เลือกที่รัก มักที่เกลียด ไม่มีศัตรูที่จะต้องยกเว้น แผ่เมตตาอย่างนี้จะมีผลมาก มากกว่าการแผ่แบบเจาะจงลงชื่อลงนามสกุล

ในจิตลึกๆ ในชื่อนั้นไม่เห็นมีให้ศัตรูบ้างเลย ทั้งที่ก็รู้อยู่นะว่าตัวเองเกลียดใคร ไม่ชอบใคร ทำไมไม่ให้ไป เขาจะได้เลิกเป็นศัตรูคู่อาฆาตของเราเสีย เขาจะได้คิดดีทำดีกับเราเสีย หรืออย่างดีก็อย่าได้มาขัดขวางการที่เราจะสร้างบุญบารมีนั้นเสีย
...
ไม่ได้ให้ ไม่คิดจะให้ งั้นต่อไปนี้ให้คิดให้เสีย ใครเกลียดใคร ใครชังใคร ใครไม่ชอบใคร รีบให้ซะ 
...
ให้ตอนเป็นตอนรู้จักชื่อ ชาติใดชาติหนึ่งเถอะ พอไปรู้ธรรมะที่สูงขึ้น มีบุญยิ่งขึ้น จะไปนั่งเสียใจ แหมเราไม่น่าจองเวรกับคนนั้น ไม่น่าอาฆาตคนนี้ น่าจะให้บุญคนนั้นคนโน้นด้วย 
...
เพราะไม่ให้ภพชาติเราเลยยืดยาวออกมาเนี่ย แท้ที่จริงคนนั้นที่ว่าศัตรู แท้ที่จริงคนนั้นที่ว่าคู่อาฆาต พี่ชายเราเอง น้องสาวเราเอง ภรรยาเราในอดีตบ้าง สามีเราในอดีตบ้าง มีพระคุณกับเรามาทั้งนั้น พี่เราแท้ๆ เคยเลี้ยงเรามา ป้อนข้าวป้อนน้ำแทนพ่อแทนแม่มา เราก็เนรคุณมาจงเกลียดจงชังในชาตินี้ 
...
เนี่ย อย่างนี้ จะไปนั่งเสียใจเน้อ พอระลึกได้ถึงเรื่องวิบากกรรม เวรกรรมล่ะก็ น้ำตาไหล น้ำตาร่วงเลยล่ะ นึกแต่จะแทนคุณยิ่งขึ้นยิ่งขึ้น นั่นแหละอย่าต้องไปน้ำตาร่วงน้ำตาเล็ดในชาติต่อๆ ไปเลย ร่วงให้เล็ดตั้งแต่ชาตินี้ ให้จบให้สิ้นกันไป หมดการอาฆาตพยาบาทจองเวรจิตเราจะได้บริสุทธิ์ 

หลวงพ่อเฉลิมโชค ฉันทชาโต
สำนักวิปัสสนาป่ากล้วย อุตรดิตถ์ 
24 พฤษภาคม 2555